Strafregels

Bijna iedereen heeft ze wel eens gehad op school vroeger: strafregels. En bijna iedereen had en heeft er een hekel aan en dat is volledig terecht. Strafregels zijn namelijk een echte straf. Hieronder leg ik uit waarom ik ze zo prettig vind en hoe ik ze gebruik.

Wat zijn strafregels?

Voor de mensen die op school altijd braaf zijn geweest, zal ik eerst kort uitleggen wat ik bedoel met strafregels. Heb je iets fout gedaan krijg je één (of soms meer) regels die je netjes onder elkaar moet uitschrijven. Uiteraard doe je dat met de hand. Wat mij betreft is het de bedoeling dat je van die regel iets leert. Dus een willekeurige pagina uit een boek overschrijven, vind ik redelijk zinloos.

Het effect is dat je je al gauw verveelt. Daar zit je dan, op een stoel en zonder enige vorm van afleiding telkens maar een en dezelfde zin op te schrijven. Misschien honderd keer, misschien tweehonderd keer of nog meer. Dat kost je een hoop tijd en na een tijd wordt die verveling steeds erger, je krijgt schrijfkramp en het zitten wordt ook ongemakkelijk. De tijd lijkt wel stil te staan!

Waarom ik strafregels gebruik

Er zijn verschillende redenen waarom ik strafregels gebruik, soms als aanvulling op een straf en soms als straf op zich. Voor mij is het een echte straf. Hieronder zal ik opnoemen waarom ik dat vind.

1. Er is niks spannends of erotisch aan
   Hoe pijnlijk ook, een pak voor je billen heeft toch nog wel iets dat spannend en misschien wel erotisch is. Je mag over de knie, je billen zijn bloot en je voelt die warme dijen onder je. Strafregels hebben niks van dat alles. Je zit alleen op een stoel en je schrijft, schrijft, schrijft. Zo netjes mogelijk! Het kost uren van je tijd waarin je misschien wel iets leukers had kunnen doen. Als je je niet misdragen had.
2. Het is gemakkelijk
   Voor mij als disciplinarian is het heel gemakkelijke straf om uit te delen. Een simpele opdracht: ga je schrijfblok en pen maar halen! Als ik dat thuis zeg, zie ik mijn man al wit wegtrekken omdat hij weet wat er staat te gebeuren. De komende uren is hij wel even zoet, terwijl ik daarna kan doen waar ik zin in heb.
3. Het is instructief
   Het schrijven van strafregels is niet het zo maar herhalen van een regel tekst. Als je tweehonderd keer moet opschrijven: “Als Helen mij iets uitlegt, zal ik geduldig luisteren en niet met mijn ogen rollen” dan is dat iets dat blijft hangen.

Hoe gebruik ik ze?

Ik heb een aantal standaard regels waar strafregels aan moeten voldoen voordat ik ze accepteer als voldoende:

1. Elke regel begint met een nummer waar je netjes een cirkel omheen zet.
2. Na elke regel laat je een regel wit voor de leesbaarheid.
3. Je schrijft zo netjes mogelijk.
4. Fouten streep je netjes twee keer door met behulp van een liniaal. Zie ik scheve lijnen, laat ik je zien waar een stevige houten liniaal nog meer voor te gebruiken is!
5. Er is géén afleiding: geen telefoon, geen muziek, geen TV op de achtergrond en geen raam om naar buiten te kijken.
6. Je zit netjes rechtop met je achterwerk op een harde stoel.
7. Strafregels worden geschreven in één sessie. Je gaat zitten en werkt door tot het klaar is. Bij lange sessies, mag je 1 x per uur een korte pauze om te drinken en gebruik te maken van het toilet.
8. Je werkt in stilte door en zit niet om je heen te kijken.

Wat daarnaast ook nog mooi is aan strafregels, is dat je ze oh zo streng kan maken voor extra koppige stouterds. En het kost jou niet of nauwelijks meer moeite, terwijl het voor hen een hels karwei kan betekenen. Hieronder een paar van mijn favoriete manieren om strafregels extra effectief te maken. Doe er gerust je voordeel mee! 😈

• Vooraf een streng pak slaag
  Daarna zit je dus met die gloeiende billen op een harde stoel. Geen pretje!
• Met blote billen op de stoel zitten
  Voor een stukje extra schaamte, ga je met je broek en onderbroek op je enkels op de stoel zitten. Je mag je pas weer aankleden als ik je strafregels heb goedgekeurd. Extra leuk (voor mij) als die billen van tevoren een rode kleur hebben gekregen.
• Correctie van fouten
  Je maakt een keer een schrijffout, dat is zeker. Normaal gesproken streep je dan het woord door en schrijf je verder. Maar als ik strenger moet zijn, moet je niet alleen het woord doorstrepen maar de hele zin. Je schrijft bij elke fout dan de hele zin opnieuw. Heb je het helemaal bont gemaakt, dan pak je bij een fout het vel en scheurt het netjes kapot en begin je dat vel opnieuw. Ook als je dat vel net hebt volgeschreven! Wat ook kan, is dat je voor elke schrijffout achteraf een bepaald aantal klappen krijgt, dus netjes en zorgvuldig schrijven is voor je eigen bestwil!
• Strafbankje
  Heb je het helemaal bont gemaakt, dan krijg je voorafgaand aan je strafregels niet alleen een pak slaag, je zit tijdens het schrijven ook met je blote billen op een oncomfortabel oppervlak. Bijvoorbeeld een borstelige mat of een plankje waarop kroonkurken ondersteboven geplakt zijn (dus met de onderkant naar boven). In het begin valt dat misschien wel mee, maar naarmate de tijd verstrijkt…

Ik maak het schrijven zelf niet nodeloos moeilijk want dat maakt volgens mij de les minder effectief. Dus voor mij geen zaken als elke letter met een andere kleur pen schrijven om het allemaal langer te laten duren.

Wat denk je?

En, wat vinden jullie van mijn methode? Effectief of niet? En heb je zelf nog ideeën of een keer een vreselijke straf met strafregels gehad? Laat hieronder alsjeblieft een berichtje achter want ik ben benieuwd!