Wanneer ik een nieuwe afspraak maak voor een spanking, voel ik altijd een soort innerlijk dilemma.
Als de spankee aan de spanker duidelijk maakt wat hij wel en niet wil, en vervolgens precies krijgt wat hij verwacht, verdwijnt het mysterie (de spanning en het gevoel in de macht van de spanker te zijn en elke straf te moeten ondergaan).
Aan de ene kant hoop je dat bepaalde dingen je wel of niet zullen overkomen, terwijl je aan de andere kant juist het gevoel wilt hebben dat je de volledige controle hebt losgelaten.
Herkennen jullie dit, en hoe ga je daarmee om?
Hoi Frank.
Wat geef je dan aan bij de Spanker. Wat je hebt misdaan en wat je verdiend en waar dat mee moet?
Ik heb bij Gin en Meneer aangegeven dat ik niks met zeep wil. Verder ligt het echt bij hen. Wat zij vinden wat mijn straf wordt. Daardoor hebben zij de volledige controle en onderga ik het. Zelfs wanneer Meneer komt weet ik geregeld niet eens. Kan natuurlijk wel helder nadenken en ik weet een beetje zijn rooster. Ook houd hij rekening met een sauna afspraak.
@danielle Ik vertel wel wat ik misdaan heb en of ik mij aan de afspraken heb gehouden. Omdat ik niet heel ervaren ben hebben we het wel over wat ik zou willen proberen. (Welk instrument, etc) . Dat is natuurlijk heel fijn, maar voelt nog wel als een beetje controle houden. Misschien dat ik het, net als jij, mij geheel moet over geven. En het maar laten gebeuren. Wel weer een stap uit de comfortzone. 😇 Ik ben overigens ook de laatste paar keren bij Gin geweest.
Oooo bij Gin ben je in goede handen.
probeer het los te laten. Als jij eerlijk verteld wat jij vindt wat fout is gegaan. En welk soort spanking je verdient. Dan weet gin wel wat en hoe. Hoef jij niet verder over na te denken.
het dilemma is denken loslaten en voelen omarmen, maar makkelijker gezegd als gedaan…
Voor een beginner (ca 5 x) is het wat ingewikkeld om je grens te bepalen.
Maar ik denk dat je gelijk hebt; gewoon los laten en maar gewoon ondergaan.
Zit nog wel een beetje met het soort spanking. wat bedoel je daar precies mee?
Gin vroeg bij mij wat voor soort spanking ik wilde. Is het om de stress te laten wegvloeien. Voel ik me ergens teleurgesteld over. Heb ik een regel overtreden. Dan is het dus voor straf. Of gewoon zo maar omdat ik rode en warme billen wil. Or just because!!
Helemaal duidelijk, dank je wel. Ik dacht dat je meer de details bedoelde van een sessie.
Het is bijna jammer dat ik nog even moet wachten voor de volgende keer…
Heel veel ligt denk ik aan de reden voor de billenkoek. Ik geef uitsluitend billenkoek voor straf, geen funishment, geen therapie en niet zomaar. Ik vind het prima als iemand vooraf z’n grenzen aangeeft. Ik kan me voorstellen dat je niet meteen met een rietje wil hebben, zeker als beginner. Of dat je niet je mond uitgewassen wilt krijgen met zeep. Maar als het om straf gaat, dan is het uiteindelijk niet aan jou om te bepalen wat er gebeurt.
Ik zal zeker rekening houden met de grenzen van iemand en de ervaring die iemand heeft. Maar als je vroeger van moeder een pak voor je billen kreeg, had je uiteindelijk ook niks te zeggen. Jij bepaalde de straf niet. Dat deed je moeder en die deed wat zij vond dat nodig was. En zo zie ik mijn rol ook. Dus ik ben degene die de strafmaat bepaalt, met welk instrument je krijgt, hoe lang je in de hoek staat, enzovoorts. Nooit om je te beschadigen of langdurige sporen te geven of je te vernederen. Je krijgt straf om ervan te leren en dat betekent dat je even moet afzien. Als je over mijn knie ligt en je krijgt een pak slaag, dan is het op dat moment de plaats waar je absoluut niet wil zijn.
Daarna is het vergeven (maar niet vergeten) en is je lei weer schoon. En hopelijk heb je je lesje geleerd en hoef ik het voorlopig niet te herhalen.
En is Uw ervaring dat men ervan leert, of valt de spanking dermate mee, dat ze weer hun best doen om over uw grens te gaan?
Helemaal mee eens Ms C.!