Een paar overpeinzingen op een verregende vrijdagmiddag over spanking en vernedering.
Hoort vernedering bij spanking? Ik denk dat een spanking ondergaan per definitie vernederend is. Maar ik vraag me af of dit door iedereen zo ervaren wordt.
Moet een spanking vooraf worden gegaan door een reprimande en moet die reprimande vernederend zijn? Of is de reprimande alleen correctief bedoeld?
Na afloop in de hoek staan is hoe dan ook vernederend, vind ik.
Zijn spanking en vernedering onlosmakelijk met elkaar verbonden?
Ben benieuwd wat je mening hierover is.
Goede vraag, Frits!
Wat mij betreft zijn de twee onlosmakelijk verbonden. Het begint er al mee dat je als volwassene een pak voor je blote billen krijgt. Tenminste, voor mij is het altijd op de blote billen. Billenkoek wordt toch geassocieerd met straf voor kinderen. Ook vernederend is dat je, als je over de knie gaat, letterlijk je billen aan ligt te bieden.
De preek vooraf en/of tussendoor is in mijn geval niet vernederend. Wel beschamend om zo geconfronteerd te worden met je gedrag maar ik word niet vernederd.
Na afloop in de hoek staan, vind ik zo mogelijk nog meer vernederend dan het pak slaag zelf. Je staat letterlijk tentoon gesteld, iedereen die je daar zou zijn staan, ziet ook meteen dat je slaag hebt gehad. En in de hoek staan, kan lang duren…
Dus ja, ik vind er zeker duidelijke elementen van vernedering in zitten en die ervaar ik ook echt zo.
Hallo Frits.
voor mij is het geen vernederen meer. Wel schuldig en klein laten voelen. Ik heb vertrouwen in Meneer en hij weet dat. Als meneer mijn broek losmaakt omdat ik de controle aan hem gegeven heb in deze momenten voel ik ook daar geen vernedering. Over de knie liggen kan mij niet vaak genoeg gebeuren.
na een preek echt wel schuldgevoel naar mezelf en naar hem. Dat ik onze afspraken niet ben nagekomen. Of dat ik niet goed voor mezelf heb gezorgd. In de hoek staan vind ik niet altijd leuk. Soms gewoon saai. Maar ook wel fijn. Even een momentje om na te denken. Even rust. Van Meneer mag ik dus echt niks bewegen. Dus daar werk ik dan ook hard voor.
Dag Frits
Bij mij hangt een schaamtegevoel wel vast aan spanking. Vernedering werkt ook wel tamelijk goed als straf bij mij. Mijn coach gebruikt dat schaamtegevoel dan ook wel eens graag. Zelfde zoals Danielle hier aangeeft zorgt het er ook voor dat ik me heel klein voel op die momenten. Even de controle afgeven.
Ook de disciplinarian waar ik al geweest ben weet hoe ze posities kan gebruiken om me heel klein te doen voelen en beschaamd.
Ik ben dan ook nog wel een newbie in dit wereldje. Waardoor met de billen bloot moeten gaan al tamelijk schaamtelijk is. Zeker als ik zelf niet mijn broek mag uitdoen maar de andere persoon dit doet.
Een preek krijgen werkt niet vernederend. Ook voor mij is het vooral het schuldgevoel dat dan aan me knaagt. Ik ga dan met veel plezier over de knie… al is het maar om zo terug een clean slate te krijgen.
In de hoek staan is dan weer niet vernederend voor mij. Daar kom ik eerder tot rust en wordt mijn hoofd even stil.
Alles wat Vivien verbaal doet, zoals mij opdrachten geven en soms een vermaning, vind ik niet vernederend als we met zijn tweeën zijn. Maar als ze me verbaal op mijn plaats zet in aanwezigheid van anderen die onbekend zijn met onze relatievorm, dan vind ik dat erg vernederend. Ik wil dat niet. Daar trek ik de grens en dat doet ze niet (meer). Zij zegt zelf dat haar opmerkingen nooit vernederend bedoeld zijn.
Wat ik op de grens van vernederend vind is dat ik geacht word om drankjes te serveren als er vriendinnen van haar op bezoek zijn terwijl ze zelf de hele tijd geen poot uitsteekt en blijft zitten. Ik doe het wel maar het is op de grens.
Een spanking van haar ervaar ik niet als vernederend. Dat hoort bij het machtsverschil waar we voor gekozen hebben wat ik accepteer en prettig vind. Maar met anderen erbij zou ik het beschamend en vernederend vinden, vooral als het mannen zijn.
Ja dat heb ik zelf eigenlijk nooit ervaren maar dat heeft een meisje bij mij vandaag ervaren was om 20.00 en ze stond ook nog na haar billenkoek een 45 min in de hoek en ze wil wel gelijk weer afspreken over twee weken komt ze weer ze zij dat ze deze manier nodig heeft
Wat mij betreft hoort het wel bij elkaar. Hoewel beschamend vind ik meer passen in plaats van vernederen. De eerste keer een spanking ondergaan is inderdaad al erg beschamend. Dit gevoel werd wel iets minder na een tweede keer, heb ik gemerkt. Er blijven echter genoeg momenten over dat dit niet zo is. De controle af geven is wat mij betreft naast de schaamte ook een onlosmakelijk onderdeel van spanking. ik vertel mijn (beschamende) gedrag en vervolgens heb ik maar af te wachten wat mijn straf zal worden. Een reprimande is niet vernederend, ik weet immers wat ik fout heb gedaan…
Ik probeer mijn pupillen nooit te vernederen. Maar ze schamen zich wel als ze een flinke preek krijgen en zo met hun gedrag geconfronteerd worden. Ik moet de eerste nog meemaken die dan niet met het schaamrood op de kaken voor me staat en me niet durft aan te kijken. Als ze als een klein jochie in de hoek gezet worden of met hun billen bloot moeten, dan zijn ze nog maar heel klein.
Die schaamte zie ik graag terug maar ik ben er niet op uit om iemand te vernederen of te kleineren.
@missc Een welkomstgeschenk zou ik het net niet willen noemen maar wel een andere dimensie aan dit forum. Er is nu een dame aan het woord die aan de andere kant staat, of zit , of nog leuker …aan de andere kant slaat…De fascinatie voor een preek van een dame, meesteres, moeder, tante of geüniformeerde vrouw is mijn fetish. Ik zie het niet als een vernedering maar als een opwinding om vervolgens de straf daarvoor te ondergaan. Hoe opwindend is het niet om met je broek en onderbroek naar beneden te luisteren naar een dame die met twee vingers je kin omhoog houdt en je verteld dat je een pak voor je blote billen gaat krijgen voor je daden. Als ik al die ervaringen lees op dit forum zie ik dit als een rode draad. Instrumenten als een cane, haarborstel, matteklopper ( of is het mattenklopper ..hopelijk weer een spelfout…) zijn de bijzaak rond dit onderwerp. De fascinatie voor opwinding( je krijgt straf ) is dat gene wat ik bij iedereen lees even de zoektocht naar structuur daargelaten.
Daarom is het fijn om nu eens ervaringen te lezen van een disciplinarian want dat is voor mij ook opwindend. Zolang er maar een preek in zit, straf of ik zet de bengel in de hoek met rode billen ervaring.
Bij ons in het dorp bij de slagerij was ik getuige van een dame die haar kind terecht wees…nog 1 keer niet luisteren en je krijgt een pak voor je billen… bij het horen hiervan krijg je dat vreemde gevoel in je lijf, zeg maar of dat een verwerpelijk is of normaal. Verwerpelijk ( er is een kind in het spel) normaal, je hebt nou eenmaal die fascinatie voor preken. Kortom…ooit zal ik met mijn 57 jarig sport lijf dat moment gaan beleven om ook toegesproken te worden. Ik ben alleen zo bang dat het daarna of erger word of helemaal verdwijnt en dat wil ik ten alle tijde ( of is het te alle tijde …2e spelfout ) voorkomen Vandaar het vooruitschuif moment en de blijdschap dat Miss C meeluistert, kijkt, straft en ervaart en samen met @miss Helen is dat een mooi geschenk voor dit forum. Zo dat is eruit, ik stap zo op mijn race fiets om te genieten van al het moois wat Nederland te bieden heeft maar in mijn gedachte zit Miss C vandaag even meer in mijn hoofd. Mooie zondag allen !!
Ps hoeveel billenkoek bij twee spelfouten ?
@otje1967 Dank je wel voor de lovende woorden, Casper. Ik zei al: ik weet niet hoe actief ik hier ga zijn maar wel leuk om te horen dat ik welkom ben.
En wat die spelfouten betreft: volgens mij heb je die expres gemaakt en krijg je voor straf geen billenkoek! 🤣
@missc het enige juiste antwoord miss maar geen billenkoek geven is voor mij een straf terwijl ik (nog) niets stouts gedaan hebt
Ik had deze discussie helemaal gemist maar ik ben het wel eens met Miss C hierboven. Vernedering, daar doe ik niet aan. Maar geconfronteerd worden met je gedrag en de gevolgen daarvan, is zeker wel beschamend. Anders is er iets goed mis.
Vernedering is., zie mijn reactie “inspiratie nodig”