Ik ben nu bijna 7 jaar in een spankingrelatie met mijn man. En ik kan absoluut zeggen dat ik in heel veel dingen beter ben geworden, natuurlijk ga ik soms de fout in (lees: frustratie in het verkeer), maar in vergelijking met hoe het was toen we begonnen voel ik me meer in balans en zie ik absoluut verbetering.
Een ding wat echter moeilijk blijft is het loslaten van controle. Wat ze in het Engels “topping from the bottom” noemen. Het niet weten van wanneer, hoe, hoe lang en met wat als het billenkoek betreft. Absoluut geen inspraak te hebben of ik wel of niet genoeg gestraft ben.
In mijn hoofd wil ik geen controle hebben over hoe ik gestraft word. Maar subtiel genoeg, merk ik wel dat ik leidende vragen stel of opmerkingen maak om een reactie uit te lokken. Niet zozeer bratting, maar controle over de situatie proberen te pakken. Manlief is er niet van gediend en dan lig ik weer over de knie of over het bed.
Ik was benieuwd of er ook anderen dat ervaren, dat conflict in je hoofd dat je het allemaal wilt loslaten maar dan toch kan worstelen met de praktijk of realiteit daarvan?
En als je de spanker bent, hoe reageer jij op een spankee die bossy is?
Goeie vraag en ik kan alleen maar zeggen dat ik ervaring heb met goede en minder goede disciplinarians. De minder goede lijken het niet op te pikken als je wat probeert bij te sturen of probeert te vissen naar een bepaalde uitkomst. Sommigen gaan er zelfs in mee. Dat kan een keuze zijn maar net als jij, zie ik toch liever een disciplinarian die dat niet toestaat zodat het ook echt voelt dat ik geen controle heb.
Dus het beste wat een disciplinarian kan doen, in mijn geval, is duidelijk de grens stellen. “Daar ga jij helemaal niet over” of “Dat merk je wel als het zover is”. Ik haat dat soort antwoorden omdat ik wil weten waar ik aan toe ben, aan de ene kant. Maar aan de andere kant, het is inderdaad niet aan mij.
@mark Nee klopt, ik vind die opmerkingen inderdaad ook wel pittig en het maar moeten afwachten en niet weten wat er gaat gebeuren, tegelijkertijd is dat ook iets waar ik mee heb ingestemd en eigenlijk ook wil! En ik ben het met je eens dat ik liever niet iemand heb die daarin meegaat, maar duidelijk een grens aangeeft en zegt dat ik daar niets over te zeggen heb.
(en ik probeer toch weer met onderwerpen te komen om activiteit te genereren)
@dre4mgirl Ja, dat is dan toch weer dat paradoxale dat @spanko85 noemt. Je wilt dat iemand de controle afpakt en tegelijk wil je iets van controle hebben. Voor mij komt dat voor een deel uit de nervositeit over wat me te wachten staat. En voor een ander deel…ik denk bijna een morbide fascinatie over hoe de disciplinarian denkt je te gaan aanpakken.
Als spanker snap ik dat het best moeilijk kan zijn voor sommige mensen om de controle los te laten. En tegelijkertijd is het net dat waar ze vaak naar op zoek zijn. Weer een van die paradoxale dingen aan een spanking.
Waar ik persoonlijk absoluut geen probleem mee heb is dat een spankee mij voorafgaand vertelt wat hij/zij wil in een spanking. En in de mate dat het matcht met hoe ik spanking zie, ga ik daar ook rekening mee houden.
Maar zodra de spanking start, neem ik volledige controle. Wanneer en hoe de dingen van je “wishlist” aan bod komen, bepaal ik. Ik probeer ook altijd een zekere vorm van onvoorspelbaarheid in te bouwen. Bv. door op een totaal andere manier te starten dan bij een vorige sessie.
@spanko85 Dat paradoxale is echt heel interessant denk ik wanneer het gaat over spanking. Ik denk dat er vast meerdere te vinden zijn naast het loslaten van controle/controle hebben.
Ik herken wat je zegt over onvoorspelbaarheid, dat doet mijn man dus ook zodat ik niet weet hoe een spanking gaat verlopen of dat ik een idee heb wanneer het afgelopen zal zijn.
En ik denk dat je gelijk hebt als spanker zijnde om de volledige controle te hebben. Afhankelijk van je dynamiek kan er misschien een safeword zijn maar dat is meer een panic button verhaal.
Goede communicatie vind ik uitermate essentieel. Beiden moeten akkoord gaan, en het is verstandig om van te voren
duidelijke grenzen af te spreken waaraan beiden zich moeten houden hetgeen belangrijk is voor een goede vertrouwensbasis.
Het daar niet aan houden verstoort dat vertrouwen.
En dat voorkomt enigszins ‘topping from the bottom’.
Verder ligt het ook aan het soort spanking relatie. Bij Ayleenah C is duidelijk sprake van spanking als straf voor het zich niet houden aan bepaalde regels.
Voor mij is spanking meer een recreatief gebeuren. Ik geniet er van. Kan er zelf om vragen.
Goed, jaren geleden hadden mijn vrouw en ik afgesproken dat ze mij een harde spanking kon geven als ik mijn stem verhief.
Maar dat vond ze niet zo’n goed idee, want dacht ze, dan ga je dat doen om een spanking uit te lokken.
Toppen van de bottom doe ik niet omdat ik dan vrees dat ze zich minder adequaat gaat voelen.