Ik ben blij dat ik deze website gevonden heb. Zoals ik in een andere post zei, had ik een account op spankingneeds, maar sinds die website uit de lucht is, was het toch wel eenzaam in de spanko world. Ik heb met een paar mensen van SN contact via google chat soms, maar regelmatig (lees: dagelijks) dat forum checken, de verschillende onderwerpen lezen, maakte dat ik me toch een beetje minder alleen voelde in deze wereld. Ik hoop dat hier een beetje te vinden.
Ik stel natuurlijk mijn privacy erg op prijs, wil geen gedoe (zeker niet met werk en familie). Ik heb kort een Fetlife account gehad, maar die opzet werkte niet voor mij plus ik ben toch meer puur spanko dan alle andere dingen.
Maar in die offline pauze realiseerde ik me dat ik niet echt een plek had of mensen in de “vanille” wereld waar ik mijn ei kwijt kon op een veilige manier. Natuurlijk heb ik mijn man en daar ben ik super dankbaar voor, maar het gewoon met gelijkgestemden kunnen praten over je ervaringen, verlangens, dat was er niet echt.
Maar dat leidde tot de vraag: zijn er mensen in je prive omgeving die iets weten van jouw verlangen voor het geven/krijgen van billenkoek? En zo ja, hoe reageerden ze erop?
Beste Eline.
Dank dat je dit met ons deelde. Ik heb gereageerd met een persoonlijk bericht.
Maar dat leidde tot de vraag: zijn er mensen in je prive omgeving die iets weten van jouw verlangen voor het geven/krijgen van billenkoek? En zo ja, hoe reageerden ze erop?
Goeie vraag, en ja, een aantal mensen in mijn privé omgeving weten ervan. Niet veel, 2 of 3 maar. Een iemand kwam er per ongeluk achter, twee heb ik erover verteld. Ik zal geen details noemen, ze zijn geen lid van dit forum. Eigenlijk reageerde geen van hen negatief. Wel onbegrip, dat was er wel. Maar ik denk dat geen van hen zich er echt druk om maakt. Tegenwoordig vindt men het niet meer zo vreemd, denk ik. Normaal vond ook niemand het maar als ze het eenmaal een tijdje weten, dan maakt het ook niet echt meer uit.
@mark ik heb me wel eens afgevraagd of boeken/films zoals “fifty shades of grey” het gemakkelijker benaderbaar maken of het juist moeilijker vanwege de meer bdsm achtergrond daar.
Ik denk dat bij mij er 1 vriendin is die misschien weet dat ik kinky ben, maar niet dat ik voor straf op mijn billen krijg. Misschien dat er meer begrip is voor billenkoek als voorspel dan voor correctie en discipline.
@dre4mgirl Ik denk dat billenkoek als voorspel inderdaad veel meer geaccepteerd wordt dan billenkoek als correctie en straf. Dat laatste doet namelijk echt pijn en is niet in combinatie met verder seksuele handelingen dus mijn inschatting is dat billenkoek voor straf op veel minder begrip kan rekenen, ja.
Fifty shades heeft het onderwerp wel meer bespreekbaar gemaakt maar ik vind dat er ook best problematische kanten aan de film zitten. En het neigt toch meer naar SM en dat is nou net weer iets waar het bij billenkoek vaak niet om gaat. Zeker bij huiselijke discipline is er geen sprake van leer en zwepen. Dus in die zin heeft de Fifty shades serie misschien meer kapot gemaakt.
@mark Ik heb bij mezelf de resultaten gezien van billenkoek als straf als consequentie van mijn gedrag. Het weten dat er consequenties zijn en kaders waarin je moet blijven heeft om mij een heel geruststellende werking en maakt dat ik me veilig voel. Zou ik als volwassen vrouw niet meer zelf discipline moeten hebben en me gewoon goed gedragen? Zeker, maar juist die stok achter de deur & iemand die om me geeft en wil dat ik beter doet heeft meer effect.
Dat anderen daar geen begrip voor hebben, ja dat is jammer, maar voordat ik daadwerkelijk dit in mijn leven had was ik een perfectionist die nooit rust in mijn hoofd had en nooit kon loslaten. Dus ik accepteer mezelf nu dat ik dit nodig heb en dat ik er een beter persoon van word. En dan houd ik het dus maar prive.
Ik heb zelf niet echt behoefte aan SM. We hebben wel speeltjes en hebben soms ook wel bondage gedaan voor een echte afstraffing, maar het voelt niet authentiek. Ergens ben ik ook wel trots op mezelf dat ik gewoon blijf liggen als ik echt hard straf krijg omdat ik weet dat ik het verdien en dan accepteer ik het.
@dre4mgirl Ik snap het helemaal want ik heb soortgelijke gevoelens. Een pak slaag voor straf is wel even iets anders dan een paar petsen op je billen. Het doet meer pijn en je hebt er langer last van! En ik denk dat veel mensen dat juist niet begrijpen. Hoe kan je dat nou “nodig” hebben en willen. Maar dat doe ik dus wel en jij zo te lezen ook.
Een correctie met de goede bedoeling gegeven, is iets wat voor mij de boel lijkt te resetten. Daarna is het weer rustig, ben ik in staat om mezelf te vergeven. Dat is hoe paradoxaal ook, een fijne gewaarwording.
Ik denk dat mensen hier op het forum dat wel snappen. 😊
Ik begrijp dat heel zeker Mark. Maar hoe hoe komt het toch dat ik telkens herval? Ik heb al zo dikwijls me voorgenomen, nu is het gedaan , maar na ne tijd begin ik gewoon weer ne grote mond op te zetten en uit te dagen tot ze weer zegt ,,ge vraagt er weer om hé’’ en dan is het weer zover.😬
Ik zou er ook soms best over willen praten met sommige vrienden. Maar de realiteit is wel dat – tenzij mensen toevallig “into” dezelfde of aanverwante kinks zijn – je gaat stuiten op onbegrip. Er is weinig rationeel aan een kink, je wordt er door getriggerd of niet. Dus om echt goed te kunnen praten over spanking heb je eigenlijk andere spankos nodig.
ik begin er dus meestal niet over met vanilla vrienden tenzij in een vaste relatie. Dan moet je ook over zo’n dingen kunnen praten, of je partner nu spanko is of niet.
@spanko85 Dat is wel waar, ja. Ik denk dat mensen die niet met deze kink geboren zijn of deze op latere leeftijd ontdekt hebben bij zichzelf, niet echt kunnen begrijpen hoe het werkt. Of beter gezegd, hoe het voelt om met dit soort gevoelens rond te lopen.
@spanko85 Je maakt een goed punt dat kink weinig rationeel is. En dat maakt een gesprek daarover natuurlijk ook niet compleet rationeel. Er zijn dan toch inderdaad emoties hetzij positief, negatief of verwarring.
Telt je therapeut ook? 😉
Mijn ex en ik zijn nog steeds goede vrienden en zij weet het van mij. Het eerste wat ze aan me vroeg toen ik mijn huidige partner ontmoete was of zij wel graag billenkoek kreeg
Wel tof dat jullie allemaal reageren hierover! Ik was gewoon benieuwd hoe het voor anderen was om dit gedeelte van jouw leven toch wel of niet te delen en hoe. Thanks!
Heb het trouwens wel eens andersom gehad, dat iemand het er min of meer uitfloepte dat ze billenkoek kreeg. We waren met een project bezig toen ze min of meer tegen zichzelf hardop zei ‘Dat moet ik thuis niet proberen, dan gaat… over de knie’ Toen ze zich realiseerde dat het hardop was, trok ze eerst spierwit weg en werdt daarna knalrood. Helaas was de rest van het groepje al in lachen uitgebarsten…
Ik vind het nog steeds lastig om hier met anderen over te praten. Het is niet iets wat je zomaar op tafel legt: waar je behoeften of verlangens liggen. Daarom is het fijn om hier eens te sparren over hoe je dat op een goede manier kunt aangeven dat je hierin geïnteresseerd bent. Volgens mij zijn er ook niet veel mensen die gewoon zeggen: ‘Kom maar langs, ik ontvang je, en daarna kun je er weer even tegenaan.’ Zijn er hier ook therapeuten die met dit soort methodes werken?
Bedoel je dan therapeuten om het mee te bespreken of therapeuten die het heft in handen nemen en je meteen een flink pak slaag geven. Die eerste zou je misschien in de vrijgevestigde sector nog kunnen vinden, daar heb je volgens mij niet persé een verwijzing voor nodig. Voor die tweede zou ik het niet weten.
Het blijft lastig, ik denk dat je voor zulk soort gesprekken gewoon een goed moment moet zoeken en zoveel mogelijk eerlijk en vanuit je gevoel moet spreken. Aan de reactie kan je dan ook meteen zien wat voor iemand je voor je hebt. Ik denk dat je dat misschien ook wel kan aanvoelen als je in een relatie zit. Er moet denk ik wel een basislijn van vertrouwen zijn. Maar dat maakt het allemaal niet minder spannend
@spelican
Dankjewel voor je reactie, mooi verwoord ook.
En ja, ik bedoel eigenlijk allebei. Enerzijds iemand om het mee te bespreken en te duiden, maar er is ook die andere kant… dat verlangen naar iemand die niet alleen luistert, maar ook dóet. Die je overneemt, aanvoelt, en inderdaad eventueel ook letterlijk de regie pakt. En ja, een flink pak slaag hoort daar soms gewoon bij.
Je hebt gelijk: het begint allemaal met vertrouwen. En ook met durven. Dat stukje eerlijk zijn over je binnenwereld blijft spannend, zeker als je nog niet weet hoe de ander daarin staat. Het zoeken naar dat juiste moment, die juiste woorden — daar zit voor mij de grootste uitdaging. Soms voelt het alsof je een deur op een kier zet, terwijl je eigenlijk hoopt dat iemand ‘m volledig open duwt.