Het inlossen van de openstaande straf

Via dit forum en het draadje over het “biechten” realiseerde ik mij dat ik eigenlijk nog rondliep met schuld over een gemene actie die mijn vriendinnen groepje echt niet leuk vonden. Zo af toe komt het nog eens ter sprake, dan wordt er wel om gelachen en wordt ik alsnog streng aangeken al is het met een knipoog. Laat ik eerlijk zijn, ik voelde mij er gewoon nog steeds opgelaten en lullig over. Ik heb vorige keer mijn eerste ervaring bij Miss Gin gedeeld en zij leek mij wel de juiste persoon om mij te voorzien van een passende straf. Ik probeer het goede voorbeeld te geven; dat bij een biecht gekoppeld hoort te zijn, het ondergaan van een boetedoening.  

De afspraak gemaakt, de datum kwam steeds dichterbij en voelde ik de spanning opkomen en daags ervoor werd deze ook nog eens een week verplaatst. Op lokatie een kort gesprekje over mijn foute actie, er kwamen ook andere “afspraken” ter sprake wat ik niet aan zag komen. Dat kwam er nog bovenop. Al snel aan mijn arm werd ik naar het strafkamertje gebracht. Eerste opdracht, alles kleren uit, en direct in de hoek. Daar vroeg zij mij welke implement ik vreesde, dat is de cane. Ik hoorde haar de stoel in de grote kamer zetten en de cane uit de glazen vaas pakken. Aan mijn arm werd ik uit de hoek gehaald en naar de stoel gebracht, voorover met de handen op de zitting. Op de stoel lag de cane en ik moest even zo blijven staan, al kijkend naar het slagtuig. Mijn hartslag ging inmiddels tekeer. Miss Gin gaf de aanwzijzing de rug hol te houden en de billen naar achter. Toen begon het echt, de eerste slagen waren al veel harder dan de vorige keer. Zonder een “opwarming spanking” voelt dit wel heel anders…..heel pijnlijk en scherp met en tweede pijngolfje. Even denk ik dat ik stop ga roepen ofzo. Maar wij hebben geen stopwoord, ik vertouw Miss Gin. Kleine pauze en direct nog een ronde, maar nu moet ik de houding vasthouden, wat totaal niet te doen is. “Hollow your back” hoor ik telkens. Dan in de hoek, en de cane tussen mij billen vastblijven knijpen. Als ik hem laat vallen krijg ik extra, dat gebeurt niet gelukkig.

Terug naar het kamertje, op bed over de knieen van Miss Gin en dan voel ik telkens een ander implement, zij slaat hard, en intens en in een behoorlijk tempo, dan stopt het even, billen worden ingesmeerd en wat gemasseerd. Besef van tijd is beperkt maar wij zitten vast nog niet eens op de helft van de tijd. Mijn hemel, hoe ga ik dit volhouden vraag ik mij af!
Dan op de knieen op bed, ik houd niet bij welke slagattributen ik ontvang. Het wordt steeds lastiger door de pijn heen te bijten, en dan weer ik de hoek. Ik mag plat op de buik op bed en dan volgt een grote leren dubbele leren strap met houten handvat. Wat een impact! Ik kan niet anders dan alleen maar kronkelen op bed, maar Gin gaat door. Mijn ademhaling en hartslag gaat steeds sneller en ik ben zwaar aan het ademen. Ik heb mij inmiddels “overgegeven” en laat het maar gebeuren. En dan hoor ik een lieve stem en krijg ik een glaasje water aangeboden, precies waar ik behoefte aan had. We praten even rustig wat, ik kom tot rust. Het was best wel heftig, ik voel mij echt overgeleverd aan de situatie.

Ik mag opstaan een zelf een slagwerktuig kiezen, nog onder de indruk van alles twijfel ik eindeloos, kom ik niet tot een keuze en Miss Gin telt tot 3. Nu kiezen en anders krijg ik met allemaal! Dan kies ik een grote donkere houten paddle. Veel gezien op filmpjes en effectief voor stoute Amerikaanse scholieren, dus ik neem aan dat Gin dat een goed idee vind. Aan de arm meegetrokken naar de grote kamer bij de stoel en de cane. Dit keer weet ik de houding vol te houden, de paddle is ook pijnlijk maar heel anders, ik verdraag dit beter. Miss Gin merkt het ook op. Ik krijg de opdracht om zelf te vragen om het aantal slagen, te weten 6. Ik zoek even naar de juiste woorden in het Engels, “Miss Gin may I have 6 strokes with the paddle please?”
Zij antwoord “Sure!” Ik moet de slagen hardop tellen en na iedere slag haar bedanken….maar wel in het Nederlands. “ONE…..dank u wel…”. Terug naar het kamertje weer in de hoek, we praten wat en mijn billen worden ingesmeerd. Dan weer plat op de buik op bed, mijn benen helemaal gespreid uit elkaar, mijn intieme delen kwestbaar in het zicht. Ik maak kennis met een bekend en gevreesd object, de bad-borstel. Ik kronkel als en slang op de vlucht en verzet mij hevig, Miss Gin vind mijn reactie vermakelijk. Wat een scherpe pijn, niks voor mij, ik vertel haar dat ik nu weet dat ik dat ding HAAT! Ik krijg vriendelijk maar helder uitgelegd dat “hating” veel te overdreven is. Ik mag het hooguit omschrijven als “unpleasent”.

Even bijkomen en dan mag ik nog even over de knie, als ik het goed herinner krijg ik een kundige en ritmische serie van de pollepel ofzo…… Onconfortabel met de benen bungelend en de handen op de vloer onderga ik dit ook.
Ik was er van overtuigd dat dit wel het laatste was. Niet juist, ik mag nog een keer iets uitzoeken en om Gin tevreden te stellen kies ik weer voor de paddle. Ik moet zelf weer vragen om de slagen en haar bedanken voor iedere slag. Ik krijg het lastig bij nummer 4, ik twijfel over het getal en gok gelukkig het juiste getal! Ik wacht steeds langer om het nummer te noemen om deze klappen te verwerken. Miss Gin vraagt mij het nnummer NU te noemen, zij houdt het tempo er in. En dan is echt klaar. Ik ben in een roesje, ik voel mij weer rustig, heb het erg warm en voel direct een soort trots. Ik mag aankleden en wij praten nog een flinke poos na. Vlak voordat ik de deur uitga, knijpt zij nog even gemeen in mijn gehavende billetjes, en ja……behoorlijk gevoelig en ze gloeien maximaal. Ik weet nu hoe de treinreis gaat worden. De dagen erna veranderen mijn buttcheeks in vele kleuren en zijn de sporen van de cane nog goed te zien. Voor mij is het nu gedaan, justice is done! Mijn geweten gesust en ik kan weer met mezelf door 1 deur. Ik krijg wat harde afspraken mee die ik beloof na te komen. Ik ga mij daar oprecht aan houden dit keer. Denk ik.   

Klik hier om het resultaat van dit bezoek te zien.