Billenkoek in mijn relatie

Als klein meisje had ik al iets met billenkoek. Als mijn poppen “stout” waren, dan kregen ze van mij voor hun billen. Was er iets op TV of in een strip iets te zien dat met billenkoek te maken had, dan kreeg ik het warm en wist me geen houding te geven. Als tiener ontdekte ik via het internet dat ik niet alleen was en dat er meer mensen waren zoals ik. Ergens op die leeftijd wist ik het: er hoort billenkoek in mijn relatie.

Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. In je hoofd mag je dan het besluit nemen dat je billenkoek een plek wil geven in je relatie maar dan moet je wel een geschikte partner vinden. Ik zag mezelf niet als een feeks en ook niet als iemand die helemaal in leer gekleed met een zweep wil zwaaien. Ik wilde geen slaaf of een man of vrouw als voetveeg.

De eerste klap

In die tijd was ik niet zo zeker van mijn seksualiteit. Jongens waren aantrekkelijk maar sommige meisjes ook. Laten we zeggen dat ik bi-schierig was. De eerste keer dat ik iemand een klap gaf op de billen, was het bij een meisje. We waren aan het zwemmen, zaten elkaar wat te klieren en toen zij zich op haar buik draaide in de zon, haalde ik flink uit. Ik zal het geluid en het gevoel van die klap nooit meer vergeten. Een flinke klets klonk over de zonneweide, hard genoeg om de aandacht van een paar mensen te trekken.

Mijn vriendin wreef verontwaardigd over de pijnlijke plek en ik zag met interesse hoe de afdruk van mijn hand zich vuurrood aftekende op de huid van haar rechterbil. Misschien had ik iets te hard gemept maar ja, het was dan ook de eerste keer. Ze was echter niet boos en we hebben best nog wat gelachen om die rode afdruk. Ze kreeg er nog een op de andere bil om het gelijk te maken. Ik kan nog steeds niet tegen billen die niet gelijkmatig rood zijn.

Jongensbillen

Deze bewuste vriendin heeft nog wel vaker een klap gehad van me want ze had erg aantrekkelijke billen. Maar verder dan dat is het nooit gegaan. Ik durfde het niet ter sprake te brengen en zij gaf ook geen aanleiding om wat verder te gaan. En niet zo lang daarna kwam ik Stef tegen. Hij kwam van een andere middelbare school en kwam uit een probleemgezin. Hij was verlegen en had meestal zijn boeken niet bij en zijn huiswerk niet af. En om de een of andere reden vond ik hem aantrekkelijk. Misschien wel juist omdat hij zo duidelijk behoefte had aan structuur.

Ik raakte bevriend met hem en deed mijn best om hem te helpen met het aanbrengen van structuur. Zo kwam ik erachter dat zijn echte vader wel streng voor hem geweest was maar dat zijn moeder en huidige stiefvader hem maar lieten begaan. Niemand besteedde aandacht aan hem, niet als hij het goed deed maar ook niet als hij het slecht deed. Om een lang verhaal kort te maken, twee jaar lang hielp ik Stef met plannen en organiseren. We maakten afspraken en bij het niet nakomen, volgde er billenkoek.

Hij had stevige, ronde billen omdat hij overal op de fiets naar toe ging. En hij was blij met mijn hulp want billenkoek of niet, hij had iemand die naar hem omkeek en om hem gaf. Zijn cijfers gingen omhoog, hij presteerde beter en had tijdig zijn huiswerk af. Ik durf te stellen dat hij dankzij mijn hulp uiteindelijk de HAVO heeft gehaald.

Internet

Zo plots als Stef op mijn middelbare school verscheen, zo snel verdween hij na de eindexamens weer. Zijn moeder ging opnieuw scheiden en Stef ging bij zijn vader wonen. Een tijdje hebben we nog contact gehad maar dat verwaterde langzaam. Hij ging studeren en ik ook. Als ik iets geleerd had van mijn periode met Stef, dan was het wel dat ik goed ben in structuur aanbrengen en iemand ter verantwoording roepen. Mijn toekomstige partner moest iemand zijn die dit nodig had. Er zou sprake zijn van billenkoek in mijn relatie. Maar ik wilde geen voetveeg. Hij (of zij) moest een eigen mening hebben en beseffen dat hij baat had bij mijn hulp.

Via internet ging ik heel naïef op zoek naar iemand met wie ik zo’n soort relatie zou kunnen hebben. Ik zeg heel optimistisch omdat ik niet gerekend had op het feit dat er zoveel mannen zo enthousiast zouden worden van iemand die zich presenteerde als strenge vrouw. Op elk forum, of dat nou Nederlandstalig was of internationaal, werd ik digitaal besprongen door zoveel mensen dat het gewoon niet leuk meer was.

Overweldigd door alle aandacht, zowel positief als negatief, besloot ik al snel om me weer terug te trekken. Ik verwijderde mijn accounts bijna allemaal en bleef slechts op 2 of 3 sites actief. Ik werd heel selectief in mijn contacten en langzaam maar zeker kwam een aantal contacten boven drijven die wat dieper werden. Een ervan werd een goede vriendin, een vrouw die behoefte had aan structuur en behoefte had aan consequenties. Daarmee bouwde ik een diepe relatie op die echter niet verder ging dan straf en discipline. Maar een man was er nog niet bij.

Billenkoek in mijn relatie

Inmiddels 10 jaar geleden alweer, dook hij opeens op. Ik kreeg een verlegen bericht van hem waarin ik bijna kon lezen hoe hij bloosde tijdens het schrijven. Hij beschreef zichzelf in gelijke termen zoals Mark dat hier zo treffend heeft beschreven. Onverantwoordelijk, een tiener van binnen misschien wel maar wel iemand die beter wilde zijn. En daarbij had hij hulp nodig van iemand die dat begreep. Zijn vorige relatie was stuk gelopen omdat hij zich niet als een volwassene kon gedragen. Niet altijd maar vaak genoeg.

We legden contact via chat en het bleek dat we het goed konden vinden. Niet lang daarna werd het bellen en een ontmoeting in het echt. Die eindigde in billenkoek omdat meneer te laat was. Na die eerste ontmoeting, kwamen dingen in een stroomversnelling. We voelden elkaar goed aan en van nature had ik het voor het zeggen in de relatie. Niet als dictator maar omdat hij zich neerlegde bij mijn besluiten. Die nam ik niet zonder naar hem te luisteren. En vanaf die eerste ontmoeting was het een gegeven dat hij billenkoek kreeg als hij iets stoms deed.

Volgens de meeste mensen gingen we te snel samenwonen maar daar trokken we ons niks van aan. Door te gaan samenwonen, werd billenkoek in mijn relatie iets heel natuurlijks. We waren verliefd, waren er voor elkaar en hij kreeg geregeld een pak voor zijn billen als dat nodig en verdiend was. Een jaar daarna zijn we getrouwd en hoewel hij zich inmiddels beter weet te gedragen, is billenkoek nog steeds heel gewoon thuis. En zo willen we het allebei.

Nu weten jullie een beetje wie ik ben!