Dit draadje over FLR heb ik geopend omdat het onderwerp me bijzonder intrigeert, ondanks dat ik meen dat ik een D ben. Ik ben geïntrigeerd door de berichten hier van Don met spannende inkijkjes in zijn onderdanige positie in een FLR. Helen noemt de afkorting niet maar uit haar mooie blogverhaal leid ik af dat zij ook een plezierige FLR heeft.
FLR werkt duidelijk zeer goed bij jullie en dat vind ik fantastisch. Liefde gecombineerd met discipline en lijfstraf, wat wil je nog meer! Ook elders op internet lees ik veel positieve verhalen over FLR. Vooral uit de USA is mijn indruk.
Ik ben nieuwsgierig @misshelen en @gambit of jullie bepaalde hindernissen hebben moeten overwinnen, of leermomenten hebben gehad, om tot een succesvolle FLR te komen. Ik doel niet op onbegrip van de vanilla-buitenwereld, maar kwesties binnen de relatie zelf.
Dank voor je antwoord.
Interessante vraag, Frits!
Je kan onze relatie een Female Led Relationship (FLR) noemen al ben ik niet zo van het overal maar een label op te moeten plakken. Net zoals in elke relatie tussen mensen, hadden en hebben we hindernissen en leermomenten gehad. We wisten vanaf het begin dat we zo’n relatievorm wilden hebben maar hoe je daar komt, is weer een heel ander verhaal.
Een van de belangrijkste hindernissen in het begin was een moment waarop ik boos was en vond dat hij straf verdiend had en hij niet inzag (of niet wilde inzien) dat hij echt iets verkeerd had gedaan. Hij wilde dat ik bepaalde wanneer hij straf kreeg maar in dit ene geval wilde hij zich daar niet aan conformeren. Dwang ligt niet in mijn aard en zou ook erg ongepast zijn. Bijkomend, mijn man is een stuk groter en er sterker dan ik dus hem fysiek aanpakken is er gewoon niet bij. Als hij niet meewerkt, maak ik geen schijn van kans om hem ooit over de knie te leggen.
Het enige dat dan overblijft, is er samen over praten. Dat is trouwens in elke relatie zo. Zonder verwijten, zonder druk uit te oefenen, geen emotionele chantage, niks van dat alles. De centrale vraag: wil jij daadwerkelijk dat ik het voor het zeggen heb, ook als het je niet uitkomt? Of is het een spel en accepteer je alleen mijn overwicht als je daar zin in hebt? Beide is natuurlijk mogelijk maar het is wel een heel andere relatievorm.
Over die vraag heb ik hem toen laten nadenken. Ik was eerlijk gezegd erg nerveus over wat zijn antwoord zou zijn want mijn voorkeur ligt bij de eerste variant. Wat zou ik moeten doen als hij koos voor de tweede variant? Bijna een week liep ik daar mee rond en toen opeens uit het niets, bij het avondeten: “ik wil dat jij het voor het zeggen hebt.”
Hindernis genomen. Het was niet de laatste keer dat dit vraagstuk opkwam maar in het vervolg werd het wel steeds makkelijker.
We werken natuurlijk nog steeds aan onze relatie. Een relatie is nooit af, denk ik. Dus we moeten nog steeds het gesprek aan gaan maar door de jaren heb ik heel goed leren herkennen wanneer hij wil dat ik hem een beetje push of wanneer hij oprecht bezwaar maakt vanwege een of andere goede reden. Die is altijd bespreekbaar.
Ik kan hier misschien wel een boek over schrijven maar hier wil ik het voor nu even bij laten. Het is al laat. Wat ik wel nog wil zeggen voordat ik ga stoppen, is dit: mijn man is absoluut geen doetje. Zou je hem in het dagelijks leven tegenkomen, denk je in nog geen miljoen jaar dat deze man thuis voor z’n billen krijgt. Hij is sterk, zelfverzekerd, besluitvaardig, heeft een baan met veel verantwoordelijkheid en meer van dat. Maar hij is ook sterk genoeg om toe te geven dat hij discipline nodig heeft en mede daardoor heeft hij veel bereikt. Wat ik maar zeggen wil: mannen die in een FLR leven zijn beslist geen doetjes.
Dank voor je uitvoerige en heldere antwoord @misshelen . Dat jullie tot deze mooie relatievorm zijn gekomen is een felicitatie waard! Je antwoord maakt veel duidelijk over hoe je dat kunt bereiken.
Die keuze tussen spel en acceptatie van jouw overwicht, dat moet niet eenvoudig voor hem zijn geweest vanwege de consequenties die misschien ver kunnen gaan? Goed om te lezen dat het in de praktijk kan werken.
Mocht je dat boek inderdaad gaan schrijven, dan ben ik de eerste die het koopt. 🙂
Graag gedaan, Frits. Ik denk dat die keuze uiteindelijk makkelijker voor hem was dan verwacht. We wisten namelijk allebei wel dat we zo’n relatie wilden hebben. Het hardop uitspreken is dan weer iets anders. En natuurlijk zitten er consequenties aan maar die bepaal je uiteindelijk toch samen. Ik kan echt niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om open en eerlijk te communiceren en dat te blijven doen. Waarom werkt iets niet? Voelt er iets niet goed? Waarom dan? Dat moet echt bespreekbaar zijn.
Ik heb het dan wel voor het zeggen maar alleen omdat hij zich laat zeggen wat er wel of niet gebeurd. Op het moment dat hij niet meer meewerkt en zich niet meer laat leiden, dan is een FLR voorbij.
Momenteel heb ik het wat druk om echt een boek te schrijven maar als er ooit een manuscript naar de drukker gaat, laat ik het je meteen weten. 🙂
Hallo Frits
Hier dan mijn “opstel” over onze hindernissen in FLR. Een eerdere versie is afgekeurd door Vivien. Deze is nagekeken en goedgekeurd door Hare Majesteit Vivien zelf die [taal]fouten heeft gecorrigeerd en er enkele details uit heeft gehaald die ze te privacygevoelig vond.
______
Vivien en ik zijn aan FLR begonnen toen we gingen samenwonen. Voor die tijd kenden we elkaar al, maar toen was het eerst alleen maar M/f. In het begin van FLR hebben we met allerlei dingen moeten dealen. We worstel[d]en soms met onze drang om te switchen die niet altijd parallel loopt. We zijn bezig met experimenteren met korte M/f intermezzo’s binnen FLR, die dan gewoon doorgaat. De periodes dat Vivien en ik in FLR willen blijven, zijn veel langer geworden. Ik voel nog altijd verliefdheid op haar, wat helpt in onze relatie.
Zij beheert al lang mijn geldzaken, waar ik in het begin moeite mee had. Maar zij is goed in financiën en nu voel ik me zorgeloos als een kind dat zich niet om geld en rekeningen hoeft te bekommeren. Ik weet dat het bij haar in goede handen is en maak me er niet druk om. Ik krijg zakgeld, benzinegeld en mijn sportschoolabonnement en vind het prima zo. Grotere hindernissen waren werk en seks.
Werk.
Vivien had in het begin van onze relatie al veel beter betaald werk dan ik. Toen we gingen samenwonen wilde ze dat ik het huishouden op me nam, maar ze wilde ook dat ik er ‘s avonds na haar werk 100% voor haar was. Een voetmassage als ze thuiskomt bijvoorbeeld en ze wil een luisterend oor over dingen die op haar werk zijn gebeurd. ‘s Avonds op de bank wil ze graag een mannenarm om haar heen en dat ik haar bedien met een drankje.
Ik werkte voltijd en het was niet te doen voor mij om alles te combineren; huishouden, boodschappen, koken, in vorm blijven [dat laatste vindt ze erg belangrijk] en haar ook nog alle aandacht geven die ze verlangde. Een werkster wilde ze niet nemen omdat ze een vreemde in huis die aan haar spullen zit niet kan verdragen.
Ze wilde dat ik halve dagen ging werken, zodat ik overdag tijd had om het huishouden te doen en me ‘s avonds helemaal op haar kon richten. Maar ik zat toen in een werksituatie waarin deeltijd geen optie was. Probleem. Toen kwam ze met een geniaal idee: stop helemaal met je werk en ga bezig met je ware passie: motorrijden. Ik werd motorrij-instructeur en zij heeft de opleiding betaald als cadeau aan mij. Dat doe ik parttime en is goed te combineren met mijn huishoudelijke taken. ‘s Avonds ben ik overal mee klaar en kan ik me 100% aan Vivien wijden.
Ik was in het begin nogal een prutser in huishoudelijk werk en koken. Vivien vond een domina gespecialiseerd in huisslaven die mij wel even zou opleiden. Bij haar thuis kreeg ik les in een werkbroek met open kont en dat was geen succes. Dat kreng gaf me bij zo’n beetje elke instructie die ze uitsprak een rotklap op mijn billen met een bamboe stok. Op zo’n manier kon ik niet leren want ik stond me continu mentaal voor te bereiden op de volgende slag. Toen ze eiste dat ik het aanrecht en sanitair[!] bij het schoonmaken moest aflikken zodat ik het extreem goed schoon zou boenen was de maat vol, ook voor Vivien. Ze heeft een professionele huishoudster ingehuurd die me de kneepjes van het vak op een normale manier heeft geleerd. Ik heb ook kookcursussen gedaan.
Seks.
Vivien heeft volledige controle over mijn seksualiteit. Hier hameren veel FLR-goeroes op. Ik moet haar seksueel dienen elk moment dat zij dat wenst en ik mag zelf nooit zonder haar toestemming klaarkomen. Ik mag mezelf ook niet bevredigen. Zij bepaalt wanneer het wel mag en dan moet zij er altijd bij zijn. In het begin van onze FLR kon ik me hier onmogelijk aan houden. Dit heeft me veel straf opgeleverd omdat ze er meestal achterkwam via methodes die ze leerde bij een FLR clubje waar ze toen in zat. Zoals de ondervraging direct na een spanking waaraan ik geregeld werd [en word] onderworpen. Ik kan sowieso slecht liegen maar dan lukt het me helemaal niet meer. Ze gebruikt ook een manuele techniek als tweede check. Godzijdank heeft Vivien niks met peniskooien die sommige FLR-dames toepassen.
Ik ben een dagje ouder en tegenwoordig gaat me die seksuele ontzegging een stuk makkelijker af. Ik voel heel duidelijk hoe mijn motivatie om haar te gehoorzamen en te dienen zich opbouwt zolang ik niet klaarkom. Energie voor toewijding aan haar komt vanzelf wanneer mijn seksuele activiteit wordt gereguleerd. Na klaarkomen moet ik eerst een tijdje moeite doen om alles op te brengen wat ze van me verlangt. Ik maak het mezelf dus makkelijker als ik me aan de ontzegging houd. Positief is ook dat de bevrediging diep is als het wel mag.
Net als Helen zou ik er een boek over kunnen schrijven maar tot zover even.
Hallo Don, veel dank voor je ‘opstel’ met je openhartige antwoorden, die mooi illustreren hoe diep FLR kan ingrijpen in het leven van de m in de relatie. Ik weet zeker dat ik dit niet zou kunnen – die wending die jij hebt gemaakt qua werk zou mij te ver gaan. Jij gaat wel all the way. Ik proef dat dat een sterke basis vindt in de liefde die je voor Vivien voelt. Ze moet een zeer bijzondere dame zijn.
En nou ben ik benieuwd geworden hoe jullie elkaar ontmoet hebben. (Sorry voor mijn persoonlijke vragen telkens en voel je aub niet verplicht om te antwoorden.)
Groet, Frits
Is wel op een bijzondere manier gegaan. Toen ik op een terras zat ben ik gescout door iemand van een relatiebemiddelingsbureau voor succesvolle dames die geen tijd hadden om zelf te daten. Die scout drukte me een kaartje in de hand met korte uitleg. Dat kaartje gaf ik meteen terug omdat ik dacht dat dat soort succesvolle dames met geld alleen uit waren op nog succesvollere en nog rijkere mannen dan zijzelf. En dat was ik zeker niet. Die scout adviseerde dat ik me toch maar moest inschrijven. Dat heb ik gedaan. Ik werd uitgenodigd op het kantoor van dat bemiddelingsbureau voor een gesprek en inschrijving. Mijn reiskosten werden zelfs vergoed. Al gauw kreeg ik een voorstel toegestuurd.En nou ben ik benieuwd geworden hoe jullie elkaar ontmoet hebben.
Het was een dame die op zoek was naar een “gespierde man bij wie ze zich vrouw kon voelen”. En ze wilde “in bed stevig aangepakt worden”. Dat stond er ook bij. Opleiding of carrière vond ze minder belangrijk. Ik werd benieuwd. Een week later ben ik aan de dame in kwestie voorgesteld. Dat was Vivien. Ik viel meteen als een blok voor haar. Zij was alles wat ik niet was. En zij viel in eerste instantie op mijn spieren. We wilden al gauw met elkaar naar bed. Dat stevig aanpakken in bed vatte ik op dat ze als voorspel op haar billen wilde krijgen. Ik heb het gewoon gedaan, bij de eerste keer haar over de knie gelegd en op haar billen gegeven. Zonder dat we dit vantevoren overlegd hadden. Maar het was een schot in de roos. Dit was wat ze wilde. Zo is het begonnen.